شاعري

نيروليءَ جو خوابُ

ادل سومرو سِنڌي ٻوليءَ جو اهو سرموڙ شاعِرُ آهي، جنهن پنهنجي مُنفرد اسلوبَ ۽ شاعراڻين صنفن توڙي موضوعن جي رنگارنگيءَ آڌار، سنڌي شاعريءَ جي هاڻوڪي اِتهاسَ ۾ پنهنجي الڳ، منفرد ۽ مٿاهين حيثيت ماڻي آهي. ادل سومري جي شاعري مُحبت جي نفيس احساسن سان به واسيل آهي ته مَنجھس، سنڌ جي تهذيبي ۽ ثقافتي وِرثي جا رنگَ به مُرڪن ٿا، ساڳي ئي وقت سماجي الميا، سُورَ ۽ ناسُورَ به ادل سومري جي شاعريءَ جو موضوع بَڻجي، سندس شاعريءَ کي اُوچو درجو بخشين ٿا. ادل سومرو پنهنجي شاعريءَ وسيلي پنهنجي پڙهندڙن سان هميشه جُڙيل رهيو آهي. هُو ڪنهن به موڙ تي ٿَڪو ناهي. سندس شاعريءَ جو هي نِڪور ۽ مَن موهيندڙ ڪِتابُ، انهيءَ ڳالهه جو ثبوت آهي.
  • 4.5/5.0
  • 2477
  • 833
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ادل سومرو
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book نيروليءَ جو خوابُ

مان پنهنجو وقت وڪڻان ٿو

مان پنهنجو وقت وڪڻان ٿو

هر ڪو وقت گُهري ٿو
مون وٽ وري وقت کانسواءِ
ڪنهن کي ڏيڻ لاءِ ٻيو ڪجھه به ڪونهي.
شاعري به محبوبا وانگر
وقت گُهري ٿي.
ڪتابُ به وقت گُهري ٿو
گهرواري ۽ ٻار به وقت گُهرن ٿا.
دوستن کي وقت نٿو ڏجي
ته وساري ٿا ڇڏين.
منهنجو بهترين ۽ تازو توانو وقت
آفيس جي فائيلن ۾ فنا ٿي وڃي ٿو
ٿڪلُ ۽ فالتو وقت
محبوبا قبول نٿي ڪري.
موڪل واري ڏينهن جو وقت
ٽُڪرن ۾ورهائجي ٿو وڃي
۽ ڪوبه مطمئن نٿو ٿئي.
پنهنجن ٻارن جي روزي روٽيءَ لاءِ
مان پنهنجو وقت وڪڻان ٿو
هڪ ڏينهن،
دوست مون کي سُڃاڻڻ کان
انڪار ڪندا.
شاعري، محبوبا وٽ رهجي ويندي
ڪتابن ۾ اُڏوهي رستا ٺاهيندي
جن کي
رديءَ وارو به خريد ڪونه ڪندو.