دردن جوڙيو پاڻ کي
منهنجي اندر ۾ آهي، هڪڙو ننڍڙو گهرُ
جنهن جو کُليل درُ، توکي ساري ٿو پيو
مُنهنجي اُجڙيل ڀاڳ کي، چاهي، ٺاهي ڇڏِ
يا ته ڊاهي ڇڏِ، منهنجو نمبر فون مان
مون تي پنهنجي انا جي، ريلَ گُذاري ڇڏ
يا ته سمهاري ڇڏِ، مون کي پنهنجيءَ دل ۾
طوفانن ۾ دُور ٿي، وئينءَ تون مون کان
سُڪلَ پن منجهان، وڻُ به هٿُ ڪڍيو ڇڏي
ساڳي آهين اوپري، جهڙي هئينءَ اڳُ
ها پر ساڳيو دڳُ، آهي ٻنهي جي درد جو
روز ڏيان ٿو تُنهنجا، سمنڊ کي سلام
توبن هرڪا شامَ، مون کي ٻوڙي ٿي وڃي
خوشين آهي سدائين، ڌار ڪيو، ٽوڙيو
وري وري جوڙيو، دردن اچي پاڻَ کي