زندگي گهارن پيا ٿا
درد جا جهنڊا کڻي
ديس جا ماڻهو هتي
ٻار ٿا پنهنجا کپائن
شهر ۾ هوڪا هڻي
ديس جا ماڻهو هتي
حالتن جي واءُ ۾ هُو
ڄڻ پيا آهن ڇڻي
ديس جا ماڻهو هتي
ڪيترا پنهنجا وسيلا!
هُو ڪڏهن ٿيندا ڌڻي؟
ديس جا ماڻهو هتي
ڪين ٿو تن جي ٻُڌي ڪو
دانهن ڪن ٿا هُو گهڻي
ديس جا ماڻهو هتي