پهريون ذائقو پيار جو
اڃان به اسڪول کي، لڳل آهي تالو
ڌرتيءَ تي نالو، ٻارُ لکي ٿو پنهنجو
منهنجيءَ درسگاهَه ۾، دهشت جي ٻولي
هڪڙي ئي گولي، اوندهِه آڻي ٿي ڇڏي
سِنڌُ لفظ سليٽ تي، ننڍڙو ٻارُ لکي
ڇڏي ٿو اُنهيءَ تي، پنهنجا چپَ رکي
ڏٺئين ڄڻ ته چکي، پهريون ذائقو پيار جو
نڪا روشني علم جي، نه بلب ڪو روشن
دونهاٽيل درشن، سرڪاري اسڪول جو
بندِ پيل اسڪول جو، جڏهن گهنڊ وڳو
کڻي ڪتابَ ڳوٺ جو، هرڪو ٻارُ ڀڳو
مون کي اِئين لڳو، جيئندي ٻولي شاهَه جي
ويو ورهائي روشني، سائين لڇمڻ داس
اوتيو جنهن اڀياس، علم ۽ اِنسان جو