شاعري

نيروليءَ جو خوابُ

ادل سومرو سِنڌي ٻوليءَ جو اهو سرموڙ شاعِرُ آهي، جنهن پنهنجي مُنفرد اسلوبَ ۽ شاعراڻين صنفن توڙي موضوعن جي رنگارنگيءَ آڌار، سنڌي شاعريءَ جي هاڻوڪي اِتهاسَ ۾ پنهنجي الڳ، منفرد ۽ مٿاهين حيثيت ماڻي آهي. ادل سومري جي شاعري مُحبت جي نفيس احساسن سان به واسيل آهي ته مَنجھس، سنڌ جي تهذيبي ۽ ثقافتي وِرثي جا رنگَ به مُرڪن ٿا، ساڳي ئي وقت سماجي الميا، سُورَ ۽ ناسُورَ به ادل سومري جي شاعريءَ جو موضوع بَڻجي، سندس شاعريءَ کي اُوچو درجو بخشين ٿا. ادل سومرو پنهنجي شاعريءَ وسيلي پنهنجي پڙهندڙن سان هميشه جُڙيل رهيو آهي. هُو ڪنهن به موڙ تي ٿَڪو ناهي. سندس شاعريءَ جو هي نِڪور ۽ مَن موهيندڙ ڪِتابُ، انهيءَ ڳالهه جو ثبوت آهي.
  • 4.5/5.0
  • 2477
  • 833
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ادل سومرو
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book نيروليءَ جو خوابُ

قبرسان جهڙو شهر

قبرسان جهڙو شهر

طبقاتي سماجَ ۾
قبرستان به طبقاتي هوندا آهن.
عظيم قبرستان ۾
قبرن جا پلاٽ
بُوڪ ٿي چُڪا آهن،
ڪو به مسڪين شاعر ۽ اديب
هتي دفن ٿيڻ جي
خواهش نٿو ڪري سگهي.
هي شهر آهي يا ڪوئي قبرستان
بلاڪ نمبر کانپوءِ
هر گهر تي ڌار نمبر آهي.
هي قبرستان آهي يا ڪوئي شهر
بلاڪ نمبر کانپوءِ
هر قبر تي ڌار نمبر آهي.
قبرستان جهڙو شهر
۽ شهر جهڙو قبرستان.
مون کي تنوير عباسيءَ جي
تربت تي گُل رکڻا آهن
پر مون کي اُن جي تُربت جو نمبر ياد نه آهي
شهر جي ماڻهن جيان
هر قبر خاموش آهي.
مان قبرستان جي دروازي تي
تنوير جي نالي جا گُل رکي
موٽي اچان ٿو.