شاعري

نيروليءَ جو خوابُ

ادل سومرو سِنڌي ٻوليءَ جو اهو سرموڙ شاعِرُ آهي، جنهن پنهنجي مُنفرد اسلوبَ ۽ شاعراڻين صنفن توڙي موضوعن جي رنگارنگيءَ آڌار، سنڌي شاعريءَ جي هاڻوڪي اِتهاسَ ۾ پنهنجي الڳ، منفرد ۽ مٿاهين حيثيت ماڻي آهي. ادل سومري جي شاعري مُحبت جي نفيس احساسن سان به واسيل آهي ته مَنجھس، سنڌ جي تهذيبي ۽ ثقافتي وِرثي جا رنگَ به مُرڪن ٿا، ساڳي ئي وقت سماجي الميا، سُورَ ۽ ناسُورَ به ادل سومري جي شاعريءَ جو موضوع بَڻجي، سندس شاعريءَ کي اُوچو درجو بخشين ٿا. ادل سومرو پنهنجي شاعريءَ وسيلي پنهنجي پڙهندڙن سان هميشه جُڙيل رهيو آهي. هُو ڪنهن به موڙ تي ٿَڪو ناهي. سندس شاعريءَ جو هي نِڪور ۽ مَن موهيندڙ ڪِتابُ، انهيءَ ڳالهه جو ثبوت آهي.
  • 4.5/5.0
  • 2477
  • 833
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ادل سومرو
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book نيروليءَ جو خوابُ

هڪ ديس ڀڳت جو ڏس پتو گهرجي

هڪ ديس ڀڳت جو ڏس پتو گهرجي

حشو ڪيولراماڻي
ديس ڀڳت انقلابي هو.
هُن سماج کي تبديل ڪرڻ چاهيو،
پر هڪ ڏينهن هن جي وطن جو
نقشو ئي تبديل ٿي ويو
۽ ديس بدري هُن جي حصي ۾ آئي.
ديس بدري ۽ دربدريءَ جي
ڪيفيت ساڳي هوندي آهي.
اجنبي ديس ۾
پنهنجا به اوپرا ٿي ويندا آهن.
هُو سنڌ جي مٽيءَ مان ڳوهيل
هڪ سچو انسان هو،
جنهن وٽ جيئري رهڻ جو
ڪوبه فن ڪونه هو.
هُو، چالاڪ ماڻهن جي دنيا ۾
ٻن مان ٻاويهه نه ڪري سگهيو.
هن جي اکين ۾
سنڌ جي چنڊ جو عڪس هو
جيڪو اُلهاس نگر ۾
ڌُنڌلو ٿي ويو.
هُن جا خواب
اُلهاس نگر کان گانڌي ڌام تائين
دربدر ٿيندا رهيا.
هُو انهن دربدريءَ جي گهٽين ۾
خبر ناهي ڪٿي گمُ ٿي ويو!