شاعري

نيروليءَ جو خوابُ

ادل سومرو سِنڌي ٻوليءَ جو اهو سرموڙ شاعِرُ آهي، جنهن پنهنجي مُنفرد اسلوبَ ۽ شاعراڻين صنفن توڙي موضوعن جي رنگارنگيءَ آڌار، سنڌي شاعريءَ جي هاڻوڪي اِتهاسَ ۾ پنهنجي الڳ، منفرد ۽ مٿاهين حيثيت ماڻي آهي. ادل سومري جي شاعري مُحبت جي نفيس احساسن سان به واسيل آهي ته مَنجھس، سنڌ جي تهذيبي ۽ ثقافتي وِرثي جا رنگَ به مُرڪن ٿا، ساڳي ئي وقت سماجي الميا، سُورَ ۽ ناسُورَ به ادل سومري جي شاعريءَ جو موضوع بَڻجي، سندس شاعريءَ کي اُوچو درجو بخشين ٿا. ادل سومرو پنهنجي شاعريءَ وسيلي پنهنجي پڙهندڙن سان هميشه جُڙيل رهيو آهي. هُو ڪنهن به موڙ تي ٿَڪو ناهي. سندس شاعريءَ جو هي نِڪور ۽ مَن موهيندڙ ڪِتابُ، انهيءَ ڳالهه جو ثبوت آهي.
  • 4.5/5.0
  • 2477
  • 833
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ادل سومرو
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book نيروليءَ جو خوابُ

غزل هو يا ڪو نوحو هو

غزل هو يا ڪو نوحو هو
ٻُڌڻ ۾ ڄڻ ته سُڏڪو هو

رهيو خاموش دروازو
سدا ويرانُ ڪمرو هو

خنجر جان لفظ ها تُنهنجا
صفا تلوار لهجو هو

اوهان کان پو ويو اُجڙي
اسان جي دل جو رستو هو

مليو وڏڙن جي ورثي مان
رڳو دردن جو حصو هو

اسان جا خواب اڻ پورا
نه جن کي ڪو به چهرو هو

اسان جي عشق جي آڏو
دنيا جو ڌُوڙِ رُتبو هو

نه ڀُلجي ڪا دُعا پُهتي
نه ڏيئو هو نه ڪَتبو هو

تُنهنجو هِي سومرا! جيون
صفا ڄڻ بور قصو هو