شاعري

نيروليءَ جو خوابُ

ادل سومرو سِنڌي ٻوليءَ جو اهو سرموڙ شاعِرُ آهي، جنهن پنهنجي مُنفرد اسلوبَ ۽ شاعراڻين صنفن توڙي موضوعن جي رنگارنگيءَ آڌار، سنڌي شاعريءَ جي هاڻوڪي اِتهاسَ ۾ پنهنجي الڳ، منفرد ۽ مٿاهين حيثيت ماڻي آهي. ادل سومري جي شاعري مُحبت جي نفيس احساسن سان به واسيل آهي ته مَنجھس، سنڌ جي تهذيبي ۽ ثقافتي وِرثي جا رنگَ به مُرڪن ٿا، ساڳي ئي وقت سماجي الميا، سُورَ ۽ ناسُورَ به ادل سومري جي شاعريءَ جو موضوع بَڻجي، سندس شاعريءَ کي اُوچو درجو بخشين ٿا. ادل سومرو پنهنجي شاعريءَ وسيلي پنهنجي پڙهندڙن سان هميشه جُڙيل رهيو آهي. هُو ڪنهن به موڙ تي ٿَڪو ناهي. سندس شاعريءَ جو هي نِڪور ۽ مَن موهيندڙ ڪِتابُ، انهيءَ ڳالهه جو ثبوت آهي.
  • 4.5/5.0
  • 2477
  • 833
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ادل سومرو
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book نيروليءَ جو خوابُ

موڪلائڻ مهلَ

موڪلائڻ مهلَ
هٿُ هوا ۾ کڻي
الوداع تو ڪئي
ڏور ٿيندي وئي
ٽرين جي هوءَ دري
ڪيرُ ملندو وري!

سينڌ تُنهنجيءَ سِوا
ڪوئي رستو نه هو
پيار جي پارَ ڏي
گيتُ پهتو نه هو
ڳالهه ٿي وئي ڳري
ڪيرُ ملندو وري!

پنهنجي ڀاڳن ۾ ڇو
ڪوئي جُگنو نه هو
تون جي ناهين هتي
ٿِي اکين جي وئي
روشني آ ڍري
ڪيرُ ملندو وري!

پاڻ سان تون کڻي
وئي آهين هر خوشي
درد مون کي ڏئي
مون کلڻُ چاهيو
لُڙڪ آيا تري
ڪيرُ ملندو وري.