شاعري

نيروليءَ جو خوابُ

ادل سومرو سِنڌي ٻوليءَ جو اهو سرموڙ شاعِرُ آهي، جنهن پنهنجي مُنفرد اسلوبَ ۽ شاعراڻين صنفن توڙي موضوعن جي رنگارنگيءَ آڌار، سنڌي شاعريءَ جي هاڻوڪي اِتهاسَ ۾ پنهنجي الڳ، منفرد ۽ مٿاهين حيثيت ماڻي آهي. ادل سومري جي شاعري مُحبت جي نفيس احساسن سان به واسيل آهي ته مَنجھس، سنڌ جي تهذيبي ۽ ثقافتي وِرثي جا رنگَ به مُرڪن ٿا، ساڳي ئي وقت سماجي الميا، سُورَ ۽ ناسُورَ به ادل سومري جي شاعريءَ جو موضوع بَڻجي، سندس شاعريءَ کي اُوچو درجو بخشين ٿا. ادل سومرو پنهنجي شاعريءَ وسيلي پنهنجي پڙهندڙن سان هميشه جُڙيل رهيو آهي. هُو ڪنهن به موڙ تي ٿَڪو ناهي. سندس شاعريءَ جو هي نِڪور ۽ مَن موهيندڙ ڪِتابُ، انهيءَ ڳالهه جو ثبوت آهي.
  • 4.5/5.0
  • 2477
  • 833
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ادل سومرو
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book نيروليءَ جو خوابُ

لٺ جي سهاري تي هلندڙ پوڙهي ثقافت

لٺ جي سهاري تي هلندڙ پوڙهي ثقافت

موهن جي دڙي جو مها پروهت
ثقافت کاتي ۾
پنجين گريڊ جو ملازم آهي.
هن کي پاتل اجرڪ
منهنجي ڏاڏي ٺاري سومري ڇُريو هو.
اجرڪ جا رنگ
هاڻي اُڏامي ويا آهن.
موهن جي دڙي جي بچاءَ لاءِ
مقرر ڪيل پراجيڪٽ ڊائريڪٽر
دڙي جي تباهيءَ کي
خدا جو عذاب سمجهي ٿو:
”جنهن کي خدا برباد ڪري
تنهن کي مان ڪيئن بچائيندس
پرڏيهي امداد ڪڏهن پهچندي؟!“
منهنجي پيءُ سڄي حياتي
اجرڪن ۾ رنگ ڀريا
پر، هُن جو جيون بي رنگ ئي رهيو.
مارڪيٽ ۾ اجرڪ وڪرو ڪندڙ سيٺ
بابا کي ڏنل قرض
ڪالهه مون کان وصول ڪرڻ آيو هو.
اسان جي پوڙهي ثقافت
اُڏوهي کاڌل لٺ جي
سهاري تي هلي رهي آهي.