شاعري

نيروليءَ جو خوابُ

ادل سومرو سِنڌي ٻوليءَ جو اهو سرموڙ شاعِرُ آهي، جنهن پنهنجي مُنفرد اسلوبَ ۽ شاعراڻين صنفن توڙي موضوعن جي رنگارنگيءَ آڌار، سنڌي شاعريءَ جي هاڻوڪي اِتهاسَ ۾ پنهنجي الڳ، منفرد ۽ مٿاهين حيثيت ماڻي آهي. ادل سومري جي شاعري مُحبت جي نفيس احساسن سان به واسيل آهي ته مَنجھس، سنڌ جي تهذيبي ۽ ثقافتي وِرثي جا رنگَ به مُرڪن ٿا، ساڳي ئي وقت سماجي الميا، سُورَ ۽ ناسُورَ به ادل سومري جي شاعريءَ جو موضوع بَڻجي، سندس شاعريءَ کي اُوچو درجو بخشين ٿا. ادل سومرو پنهنجي شاعريءَ وسيلي پنهنجي پڙهندڙن سان هميشه جُڙيل رهيو آهي. هُو ڪنهن به موڙ تي ٿَڪو ناهي. سندس شاعريءَ جو هي نِڪور ۽ مَن موهيندڙ ڪِتابُ، انهيءَ ڳالهه جو ثبوت آهي.
  • 4.5/5.0
  • 2477
  • 833
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ادل سومرو
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book نيروليءَ جو خوابُ

نظر واٽَ ويندي نظر ۾ ٻُڏي وئي

نظر واٽَ ويندي نظر ۾ ٻُڏي وئي
ڪائي ناوَ ڄڻ ڪا لهر ۾ ٻُڏي وئي

نديءَ تي اچي وارَ ڇوڙيا جڏهن، تو
سڄي ماٿري ڄڻ سحر ۾ ٻُڏي وئي

هُو آيو ته ٻارن لئه خوشيون خريدڻَ
سندس پر غريبي، شهر ۾ ٻُڏي وئي

دري بند مُرڪي، ڪري هُوءَ ويئي
کنوڻ اوچتو جئن ڪڪر ۾ ٻُڏي وئي

اُنهيءَ کي ته ڪورڻ چاهيو سنگتراش
اُها مورتي جا پٿرَ ۾ ٻُڏي وئي

ڪوي! تو لکي جا سڄي شاعري سا
ڀٽائيءَ جي هڪڙي اکر ۾ ٻُڏي وئي

جيڪا عشق تاري هُئي دل اسان جي
اُها ساڌوٻيلي سکر ۾ ٻُڏي وئي