نظر واٽَ ويندي نظر ۾ ٻُڏي وئي
ڪائي ناوَ ڄڻ ڪا لهر ۾ ٻُڏي وئي
نديءَ تي اچي وارَ ڇوڙيا جڏهن، تو
سڄي ماٿري ڄڻ سحر ۾ ٻُڏي وئي
هُو آيو ته ٻارن لئه خوشيون خريدڻَ
سندس پر غريبي، شهر ۾ ٻُڏي وئي
دري بند مُرڪي، ڪري هُوءَ ويئي
کنوڻ اوچتو جئن ڪڪر ۾ ٻُڏي وئي
اُنهيءَ کي ته ڪورڻ چاهيو سنگتراش
اُها مورتي جا پٿرَ ۾ ٻُڏي وئي
ڪوي! تو لکي جا سڄي شاعري سا
ڀٽائيءَ جي هڪڙي اکر ۾ ٻُڏي وئي
جيڪا عشق تاري هُئي دل اسان جي
اُها ساڌوٻيلي سکر ۾ ٻُڏي وئي