فقير جي دونهين
ڇَٽيو شاهَه ڪريمَ هو، جيڪو فڪري ٻجُ
اُنهيءَ منجهان سجُ، اُڀريو شاهه لطيف ٿي
ڳاءِ وري ڪافي، راڳي! مصري شاهَه جي
مڌ بدران آڻِ تون، هڪڙو ڪپُ ڪافي
منهنجي لاءِ ڪافي، آهي جاڳڻ واسطي
پير اُگهاڙا اُن جا، توڙي چتيون ويسُ
باهو! منهنجو ديسُ، پوءِ به اوچي ڳاٽ سان
اندر منجهه امير کي، ٻيائي کُکي ٿي
دُونهين دُکي ٿي، ساڳئي ڏسُ فقير جي
وڇوڙي ۾ ٿو ڪري، ڪيڏو عشق ڪمالُ
وڻيو ڪين وصال، هُيو شاهه لطيف کي
*تُنهنجي نالي سان اچي، سنڌڙيءَ جو نالو
هيءُ پڻ حوالو، آهي ڄڻ احساس جو
*قلندر شهباز لاءِ