ڌُوڙ اُڏامي ٿي پئي
وڏ ڦُڙي جان وسندي، رهي تُنهنجي سارَ
ڪڪر ڪارونڀارَ، رهيا منهنجي ورحَ ۾
ڪاوڙجي ويئي هلي، مُڙي ڏٺائين ڪونه
هُن کي سڏيو ڇونه، هاڻي پڇتايان پيو
معاف نه هُوءَ ڪري سگهي، منهنجي ننڍڙي ڀُلَ
منهنجا ڏنل گُلَ، اُڇلائي ويئي هلي
توڙي مون کان آ ڪيو، پرين! تو پاسو
پوءِ به ڄڻ واسو، مون ۾ تُنهنجو ٿو رهي
توکان پوءِ لڳي پيو، جيونُ واڙي ۾
تنهنجي پاڙي ۾، ڌُوڙ اُڏامي ٿي پئي
تنهنجو وڇوڙو هُيو، مون لاءِ ڏند ڪَٿا
تنهنجا ڪجھه سڏڪا، سانڍيا آهن ساهَه ۾
توکي منهنجي اوچتو، ڪڏهن ياد اچي
وڃي سمونڊ تي، اُن سان ڪجانءِ ڳالهيون