شاعري

نيروليءَ جو خوابُ

ادل سومرو سِنڌي ٻوليءَ جو اهو سرموڙ شاعِرُ آهي، جنهن پنهنجي مُنفرد اسلوبَ ۽ شاعراڻين صنفن توڙي موضوعن جي رنگارنگيءَ آڌار، سنڌي شاعريءَ جي هاڻوڪي اِتهاسَ ۾ پنهنجي الڳ، منفرد ۽ مٿاهين حيثيت ماڻي آهي. ادل سومري جي شاعري مُحبت جي نفيس احساسن سان به واسيل آهي ته مَنجھس، سنڌ جي تهذيبي ۽ ثقافتي وِرثي جا رنگَ به مُرڪن ٿا، ساڳي ئي وقت سماجي الميا، سُورَ ۽ ناسُورَ به ادل سومري جي شاعريءَ جو موضوع بَڻجي، سندس شاعريءَ کي اُوچو درجو بخشين ٿا. ادل سومرو پنهنجي شاعريءَ وسيلي پنهنجي پڙهندڙن سان هميشه جُڙيل رهيو آهي. هُو ڪنهن به موڙ تي ٿَڪو ناهي. سندس شاعريءَ جو هي نِڪور ۽ مَن موهيندڙ ڪِتابُ، انهيءَ ڳالهه جو ثبوت آهي.
  • 4.5/5.0
  • 2477
  • 833
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ادل سومرو
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book نيروليءَ جو خوابُ

سپين جي ڳوٺ جون ڳالهيون

سپين جي ڳوٺ جون ڳالهيون

سپين جي ڳوٺ جون ڳالهيون
پکين جان اوچتو آهن
ذهن جي تار تي ويٺيون.

الهني ساند جي ٽيشڻ
پُراڻو ريلَ جو رستو
اُٺن تي ڳوٺِ پهتاسي
پُٺن تي بارَ رشتن جا
انبن جي باغ ۾ ڳيرا
هوا ۾ جهومندڙ ٽالهيون
سپين جي ڳوٺ جون ڳالهيون

ڇُٽن شاهه پير جو ميلو
ڌمالون ڌرتتي ساري
چندر جا گيت فوني تي
۽ ساٿي خان جو هوٽل
اُهيئي مانڊڻيون ساڳيون
مگر ماڻهو اُهي ناهن
جيئن ٿا جيئڙا ڪيئي
جُدايون جيءَ ۾ جاليون
سپين جي ڳوٺ جون ڳالهيون.

لَڏي جو لاڙ کان نڪتا
رُليا رنگريز روهڙيءَ ۾
امان پوڙهيءَ ٻڌايو هو
سپين جي ڳوٺ جون مايون
اڃان اجرڪ به اوڍن ٿيون
اڃان ڦُٽيون به چونڊن ٿيون.
اکين ۾ تِرورا آهن
اندر ۾ سارَ ٿي سُڏڪي
ٻرن ٿيون ٻاٻري ڪاٺيون، اُهي آليون
سپين جي ڳوٺ جون ڳالهيون.