واٽ ويندي اَڄُ وري گڏجي ويو
دوست وانگر درد هو ٻَکجي ويو
هُن جو چهرو شاهه جي هو بيت جان
هڪ نظر ۾ ئي سڄو پڙهجي ويو
هن کي گهر کان ڪين ٿا ٻاهرِ ڇڏن
ميوزيم ۾ ڄڻ هُجي رکجي ويو
بس هلندي سوچ ۾ ئي گُم رهيو
ڳوٺُ هُن جو پوئتي رهجي ويو
کوهَه تان هُو خواب کي آيو کڻي
مارئيءَ کي هو عمر سمجهي ويو
نانءُ منهنجو ايترو مشهور ٿيو
مون لکيو جيڪو به سو ڇپجي ويو
پنهنجي اجرڪ ۾ لڪايو تو اِئين
منهنجو اُن ۾ عيبُ هر ڍڪجي ويو
هونئن ته منهنجي شعر ۾ خاميون گهڻيون
سُونهن جو آهي ذڪر اگهجي ويو