شاعري

نيروليءَ جو خوابُ

ادل سومرو سِنڌي ٻوليءَ جو اهو سرموڙ شاعِرُ آهي، جنهن پنهنجي مُنفرد اسلوبَ ۽ شاعراڻين صنفن توڙي موضوعن جي رنگارنگيءَ آڌار، سنڌي شاعريءَ جي هاڻوڪي اِتهاسَ ۾ پنهنجي الڳ، منفرد ۽ مٿاهين حيثيت ماڻي آهي. ادل سومري جي شاعري مُحبت جي نفيس احساسن سان به واسيل آهي ته مَنجھس، سنڌ جي تهذيبي ۽ ثقافتي وِرثي جا رنگَ به مُرڪن ٿا، ساڳي ئي وقت سماجي الميا، سُورَ ۽ ناسُورَ به ادل سومري جي شاعريءَ جو موضوع بَڻجي، سندس شاعريءَ کي اُوچو درجو بخشين ٿا. ادل سومرو پنهنجي شاعريءَ وسيلي پنهنجي پڙهندڙن سان هميشه جُڙيل رهيو آهي. هُو ڪنهن به موڙ تي ٿَڪو ناهي. سندس شاعريءَ جو هي نِڪور ۽ مَن موهيندڙ ڪِتابُ، انهيءَ ڳالهه جو ثبوت آهي.
  • 4.5/5.0
  • 2477
  • 833
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ادل سومرو
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book نيروليءَ جو خوابُ

مون لئه ڄڻ ڪو زلزلو ويٺو هُيو

مون لئه ڄڻ ڪو زلزلو ويٺو هُيو
تنهنجي ڀرسان ڪو نه ڪو ويٺو هيو

موڪلائي هر خوشي وئي گهر منجهان
درد پر در تي يَڪو ويٺو هيو

سانت ڄڻ ماحول تي وئي ڦهلجي
تُنهنجي چهري تي غصو ويٺو هيو

ڪنهن مسافر جي وري اَڄُ تاڙ ۾
واٽ تي ڪو حادثو ويٺو هُيو

خودڪشي مون کان ٽهي ويئي هلي
هانوَ ۾ ڪو حوصلو ويٺو هيو

دار واري راهَه ۾ ڪو مُرڪندي
عاشقن جو قافلو ويٺو هيو

ڪير ٿو ڪنهن جي ٻُڌي هن دؤر ۾
هُو کڻي پنهنجو قصو ويٺو هيو

اوچتو ئي مون تي هُن حملو ڪيو
ڪوئي جو مون ۾ لڪو ويٺو هيو