شاعري

نيروليءَ جو خوابُ

ادل سومرو سِنڌي ٻوليءَ جو اهو سرموڙ شاعِرُ آهي، جنهن پنهنجي مُنفرد اسلوبَ ۽ شاعراڻين صنفن توڙي موضوعن جي رنگارنگيءَ آڌار، سنڌي شاعريءَ جي هاڻوڪي اِتهاسَ ۾ پنهنجي الڳ، منفرد ۽ مٿاهين حيثيت ماڻي آهي. ادل سومري جي شاعري مُحبت جي نفيس احساسن سان به واسيل آهي ته مَنجھس، سنڌ جي تهذيبي ۽ ثقافتي وِرثي جا رنگَ به مُرڪن ٿا، ساڳي ئي وقت سماجي الميا، سُورَ ۽ ناسُورَ به ادل سومري جي شاعريءَ جو موضوع بَڻجي، سندس شاعريءَ کي اُوچو درجو بخشين ٿا. ادل سومرو پنهنجي شاعريءَ وسيلي پنهنجي پڙهندڙن سان هميشه جُڙيل رهيو آهي. هُو ڪنهن به موڙ تي ٿَڪو ناهي. سندس شاعريءَ جو هي نِڪور ۽ مَن موهيندڙ ڪِتابُ، انهيءَ ڳالهه جو ثبوت آهي.
  • 4.5/5.0
  • 2477
  • 833
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ادل سومرو
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book نيروليءَ جو خوابُ

تُون ڀلي ڪجھه ڪو نه ڏي

تُون ڀلي ڪجھه ڪو نه ڏي
پر ڪڏهن مهڻو نه ڏي

تُون رُسي ڪمزور دل کي
تيز تر دَهڪو نه ڏي

سِرُ ڀلي ڪٽجي وڃي
غير کي پٽڪو نه ڏي

دريءَ جي شيشي ڀڃڻ تي
ٻارَ کي ڌڙڪو نه ڏي

پُرفضا ماحول کي تُون
شور ۽ کڙڪو نه ڏي

پيار ڏي ۽ مانُ ڏي
سُونهن کي سُڏڪو نه ڏي

عاشقيءَ جو رک ڀرمُ
چونڪ تي هوڪو نه ڏي

هُو پکي ڀڙڪو نه ڏي
خواب کي کڙڪو نه ڏي

توسان ئي رهندو اِهو
درد کي دڙڪو نه ڏي