ڪنهن ستاري جان وڃي ٽُٽندو ڪٿي
هُو ڪوي آهي اِئين جُهڪندو ڪٿي
تون اُنهيءَ جي عاشقيءَ جو ڪر قدر
پيارُ هُو خيرات جان گُهرندو ڪٿي
تون پڙهين ٿي شاعري جنهن شخص جي
تو اڳيان هوندي به هُو ڪُڇندو ڪٿي
دلِ، اکينِ جُون تو دريون ڏيئي ڇڏيون
هُو مسافر هِتِ، هُتي رلندو ڪٿي
روپُ بادلَ جو ڪيو محبوبَ جو
دلِ پُڇي ٿي هُو ڀلا وسندو ڪٿي
دردَ سڀ هُن کان ويا آهن رُسي
شعرَ هُو هاڻي اُهي لِکندو ڪٿي
جهنگُ اوندهِه جو اکين ۾ ٿو رهي
تُون نه آهين سوجهرو کُٽندو ڪٿي
تُون ڀلي ماچيس مان تيلي ڪا ٻارِ
لفظُ پر سگريٽ جان دُکندو ڪٿي
جن ڪڏهن ناهي ڪيو ڪو انتظار
تن اکين ۾ لُڙڪ پو ترندو ڪٿي
مُنهنجي اندرَ ۾ ڇڏي طوفانُ وئي
سمنڊُ آهي مون جيان لُڇندو ڪٿي
عشقَ! ٿوري پيرڙن ۾ جاءِ ڏي
تو جيان ٻيو ڇانورو ملندو ڪٿي
تُون هوائن جي پٺيان پيو ٿو ڊُڪين
سومرا! تُنهنجو سفر کُٽندو ڪٿي