شاعري

نيروليءَ جو خوابُ

ادل سومرو سِنڌي ٻوليءَ جو اهو سرموڙ شاعِرُ آهي، جنهن پنهنجي مُنفرد اسلوبَ ۽ شاعراڻين صنفن توڙي موضوعن جي رنگارنگيءَ آڌار، سنڌي شاعريءَ جي هاڻوڪي اِتهاسَ ۾ پنهنجي الڳ، منفرد ۽ مٿاهين حيثيت ماڻي آهي. ادل سومري جي شاعري مُحبت جي نفيس احساسن سان به واسيل آهي ته مَنجھس، سنڌ جي تهذيبي ۽ ثقافتي وِرثي جا رنگَ به مُرڪن ٿا، ساڳي ئي وقت سماجي الميا، سُورَ ۽ ناسُورَ به ادل سومري جي شاعريءَ جو موضوع بَڻجي، سندس شاعريءَ کي اُوچو درجو بخشين ٿا. ادل سومرو پنهنجي شاعريءَ وسيلي پنهنجي پڙهندڙن سان هميشه جُڙيل رهيو آهي. هُو ڪنهن به موڙ تي ٿَڪو ناهي. سندس شاعريءَ جو هي نِڪور ۽ مَن موهيندڙ ڪِتابُ، انهيءَ ڳالهه جو ثبوت آهي.
  • 4.5/5.0
  • 2477
  • 833
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ادل سومرو
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book نيروليءَ جو خوابُ

در اکين جو هوءَ ٽپي ئي ڪانه ٿي

در اکين جو هوءَ ٽپي ئي ڪانه ٿي
ننڊ به تو جيان اچي ئي ڪانه ٿي

تون ئي منهنجي راتين جي روشني
چنڊَ سان پنهنجي لڳي ئي ڪانه ٿي

هر دفعي ٿو سوچيان توکي ڏيان
ڪا خوشي مون وٽ بچي ئي ڪانه ٿي

مان ٿو چاهيان درد ڪو هن کان ملي
دوستي مون سان رکي ئي ڪانه ٿي

مان ته هن کي روز ٿو پڙهندو رهان
شاعري مون کي پڙهي ئي ڪانه ٿي

ساٿ مُنهنجو هو ڇڏڻ چاهن نه ٿا
وک دردن کان کڄي ئي ڪانه ٿي

ذهن ۾ ڪائي پرولي ٿي ڊُڪي
توبنا مون کان ڀڄي ئي ڪانه ٿي

تو سوا مون کي ملي آوارگي
هٿ منهنجو جا ڇڏي ئي ڪانه ٿي

واءُ جو هن کان وئي آهي رُسي
بانسري وڻ کان وڄي ئي ڪانه ٿي