شاعري

نيروليءَ جو خوابُ

ادل سومرو سِنڌي ٻوليءَ جو اهو سرموڙ شاعِرُ آهي، جنهن پنهنجي مُنفرد اسلوبَ ۽ شاعراڻين صنفن توڙي موضوعن جي رنگارنگيءَ آڌار، سنڌي شاعريءَ جي هاڻوڪي اِتهاسَ ۾ پنهنجي الڳ، منفرد ۽ مٿاهين حيثيت ماڻي آهي. ادل سومري جي شاعري مُحبت جي نفيس احساسن سان به واسيل آهي ته مَنجھس، سنڌ جي تهذيبي ۽ ثقافتي وِرثي جا رنگَ به مُرڪن ٿا، ساڳي ئي وقت سماجي الميا، سُورَ ۽ ناسُورَ به ادل سومري جي شاعريءَ جو موضوع بَڻجي، سندس شاعريءَ کي اُوچو درجو بخشين ٿا. ادل سومرو پنهنجي شاعريءَ وسيلي پنهنجي پڙهندڙن سان هميشه جُڙيل رهيو آهي. هُو ڪنهن به موڙ تي ٿَڪو ناهي. سندس شاعريءَ جو هي نِڪور ۽ مَن موهيندڙ ڪِتابُ، انهيءَ ڳالهه جو ثبوت آهي.
  • 4.5/5.0
  • 2477
  • 833
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ادل سومرو
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book نيروليءَ جو خوابُ

اَڄُ به کڄن مارئيون

اَڄُ به کڄن مارئيون

ڀنڀورين جي پوئتان، ڪٿان ڊوڙن ٻارَ
ڀؤنڪن ٿا هٿيار، اڃا ته پنهنجي ديسَ ۾

آهي ٿيو اِنسان جو، ڪيڏو سستو رتُ
ڄڻ ته ڪوئي ڀتُ، ورهائجي خيرات ۾

گهُمي ٿو هر جاءِ تي، دهشت جو راڪاسُ
آهي چنڊُ اُداسُ، انسانيت جي لاش تي

اَڄُ به کڄن مارئيون، اَجهو نڪا اوٽَ
ڪيئي عُمرڪوٽ، اڏيل آهن سنڌ ۾

برتريءَ جي ڊوڙَ ۾، هيڪاندا هٿيار
لکين ڌرتيءَ ٻارَ، سُمهيو رهن بَکَ تي

ڪيئن اُڏامن گڏجي، جهرڪي ۽ پرمارُ
ور ور ساڳيو وارُ، امنَ- آکيري مٿان

ويڙها اُجڙي ٿا وڃن، بازارين ۾ سُڃَ
ڪڏهن لهندي اُڃَ، دهشت واري ديوَ جي