شاعري

نيروليءَ جو خوابُ

ادل سومرو سِنڌي ٻوليءَ جو اهو سرموڙ شاعِرُ آهي، جنهن پنهنجي مُنفرد اسلوبَ ۽ شاعراڻين صنفن توڙي موضوعن جي رنگارنگيءَ آڌار، سنڌي شاعريءَ جي هاڻوڪي اِتهاسَ ۾ پنهنجي الڳ، منفرد ۽ مٿاهين حيثيت ماڻي آهي. ادل سومري جي شاعري مُحبت جي نفيس احساسن سان به واسيل آهي ته مَنجھس، سنڌ جي تهذيبي ۽ ثقافتي وِرثي جا رنگَ به مُرڪن ٿا، ساڳي ئي وقت سماجي الميا، سُورَ ۽ ناسُورَ به ادل سومري جي شاعريءَ جو موضوع بَڻجي، سندس شاعريءَ کي اُوچو درجو بخشين ٿا. ادل سومرو پنهنجي شاعريءَ وسيلي پنهنجي پڙهندڙن سان هميشه جُڙيل رهيو آهي. هُو ڪنهن به موڙ تي ٿَڪو ناهي. سندس شاعريءَ جو هي نِڪور ۽ مَن موهيندڙ ڪِتابُ، انهيءَ ڳالهه جو ثبوت آهي.
  • 4.5/5.0
  • 2477
  • 833
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ادل سومرو
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book نيروليءَ جو خوابُ

ڏُور کان ڏسندي رهي هڪ جهوپڙي سيلاب ۾

ڏُور کان ڏسندي رهي هڪ جهوپڙي سيلاب ۾
موت سان وڙهندي ڏٺي مون زندگي سيلاب ۾

ٻارڙيءَ جو ڪو پتو ناهي ته هوءَ ڪاڏي وئي
هيکلي ترندي رهي هُن جي گُڏي سيلاب ۾

جنم ڏينهن تي تو ڏني جا پيار مان مون کي هئي
دل منهنجيءَ سان گڏ ٻُڏي سا سوکڙي سيلاب ۾

هڪڙي ٻيڙي ٻار ۽ ٻُڍڙا کڻي ويئي پئي
روئندو تن کي ڏسن ٿا ڪي پکي سيلاب ۾

ديس کان وڌ ڪابه مون لئه دلبري ناهي رهي
مُرڪ سان گڏ وئي لڙهي آ هر خوشي سيلاب ۾

آسرن جا ڇانورا ڪي دور ٿيندا پئي ويا
درد ۾ وهنتل هئي ڄڻ هر گهڙي سيلاب ۾

هر دُکيءَ جو ٿي پئي آواز آهي ڄڻ اُها
دانهن ٿي منهنجي ڪري پئي شاعري سيلاب ۾

هي سدائين حالتون رهنديون نه اي منهنجا پرين!
ترندي ٻيهر جي ٻڏي وئي عاشقي سيلاب ۾