ڏاٽن واريون عورتون
اُڇلين ٿو هر نار تي، اکيون اُماڙيون
تُنهنجو ڪُهاڙيون، ڳولن ٿيون ڪمزور کي
ڏاٽن واريون عورتون، جيون لابارو
ساهيءَ جو وارو، آهي ڪُهاڙين وچَ ۾
ڪُهاڙيءَ مان اُڀري، آيو اهڙو شڪُ
ڪاريءَ جو اجرڪَ، ويتر ڳاڙهو ٿي ويو
ٻُڍڙي نڪتي جو کڻي، ڏينهن تتي ۾ هڙَ
رستي واري بڙَ، کيس ويهاريو ڇانوَ ۾
ناريءَ سان سماجَ ۾، ڪهڙو ٿيندو وڙُ
بيٺو آهي بگهڙ، هرڻيءَ جي هر واٽَ تي
ٻُڍڙيءَ جي اکين ۾، ڪڏهن ته جوت هئي
رليءَ منجهه سُئي، هاڻِ نه هلي هُن کان
ڏکاريون هي عورتون، ڳوڙهن سان ڳالهيون
پوتيون هي آليون، ڪيسين ڪنديون مائرون