ڪائنات هڪ دريءَ مان لوڪو! ڏسان ٿو مان
جنهن پل به هُن پرينءَ جو چهرو ڏسان ٿو مان
رنگن خوشين جو ميلو اڻ ڄاڻ سارا ماڻهو
هڪڙو ئي درد آ جو پنهنجو ڏسان ٿو مان
اوندهِه جي هِن سفر ۾ تُنهنجا ٿا ٽهڪ گهرجن
تُنهنجي کِلڻ سان روشن رستو ڏسان ٿو مان
تومان مٽيءَ جي خوشبو مون کي اچي پئي
سنڌ جو اکين ۾ تُنهنجي نقشو ڏسان ٿو مان
اي ديس! تُنهنجون مُرڪون ڪيڏانهن ويون الائي
ماڻهو اُداس تُنهنجو هرڪو ڏسان ٿو مان
ڪاغذ تي عڪس ٺاهي چپڙن جو هو ڏنو تو
توکي سنڀاري تُنهنجو تحفو ڏسان ٿو مان
تُنهنجي پٺيان مسافر ڪيئي ويا رُلي ها
هر جاءِ عشق! تُنهنجو جلسو ڏسان ٿو مان