شاعري

نيروليءَ جو خوابُ

ادل سومرو سِنڌي ٻوليءَ جو اهو سرموڙ شاعِرُ آهي، جنهن پنهنجي مُنفرد اسلوبَ ۽ شاعراڻين صنفن توڙي موضوعن جي رنگارنگيءَ آڌار، سنڌي شاعريءَ جي هاڻوڪي اِتهاسَ ۾ پنهنجي الڳ، منفرد ۽ مٿاهين حيثيت ماڻي آهي. ادل سومري جي شاعري مُحبت جي نفيس احساسن سان به واسيل آهي ته مَنجھس، سنڌ جي تهذيبي ۽ ثقافتي وِرثي جا رنگَ به مُرڪن ٿا، ساڳي ئي وقت سماجي الميا، سُورَ ۽ ناسُورَ به ادل سومري جي شاعريءَ جو موضوع بَڻجي، سندس شاعريءَ کي اُوچو درجو بخشين ٿا. ادل سومرو پنهنجي شاعريءَ وسيلي پنهنجي پڙهندڙن سان هميشه جُڙيل رهيو آهي. هُو ڪنهن به موڙ تي ٿَڪو ناهي. سندس شاعريءَ جو هي نِڪور ۽ مَن موهيندڙ ڪِتابُ، انهيءَ ڳالهه جو ثبوت آهي.
  • 4.5/5.0
  • 2477
  • 833
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ادل سومرو
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book نيروليءَ جو خوابُ

ڪائنات هڪ دريءَ مان لوڪو! ڏسان ٿو مان

ڪائنات هڪ دريءَ مان لوڪو! ڏسان ٿو مان
جنهن پل به هُن پرينءَ جو چهرو ڏسان ٿو مان

رنگن خوشين جو ميلو اڻ ڄاڻ سارا ماڻهو
هڪڙو ئي درد آ جو پنهنجو ڏسان ٿو مان

اوندهِه جي هِن سفر ۾ تُنهنجا ٿا ٽهڪ گهرجن
تُنهنجي کِلڻ سان روشن رستو ڏسان ٿو مان

تومان مٽيءَ جي خوشبو مون کي اچي پئي
سنڌ جو اکين ۾ تُنهنجي نقشو ڏسان ٿو مان

اي ديس! تُنهنجون مُرڪون ڪيڏانهن ويون الائي
ماڻهو اُداس تُنهنجو هرڪو ڏسان ٿو مان

ڪاغذ تي عڪس ٺاهي چپڙن جو هو ڏنو تو
توکي سنڀاري تُنهنجو تحفو ڏسان ٿو مان

تُنهنجي پٺيان مسافر ڪيئي ويا رُلي ها
هر جاءِ عشق! تُنهنجو جلسو ڏسان ٿو مان