وچڙن ٿيون واٽون
پاڻ وساري پاڻ کي، ڳوليان ٿو مان پاڻ
رستا رتو ڇاڻ، اَڄُ به آهن روحَ جا
دردن سان گڏجي ڪيئي، خوشين جي ڳولها
هرهنڌ تي ڳوڙها، بيٺا ڀليڪارَ ۾
ماڳَ سُڃاڻن ڪين ٿا، وچڙن ٿيون واٽون
آهي ڀوڳيو مون، توکان دُور رهي ڪري
ايئرپورٽ تي ويندي، تو جي لوڏيا هٿَ
ڄڻ ته ڪيئي رٿَ، ويا لتاڙي مون کي
مشرِڪ تُنهنجو آهيان، توتي شڪُ ڪيو
پاڻَ ئي اَڪُ ڪيو، ماکيءَ جهڙي پيارَ کي
مون کان منهنجو نالو، جڏهن پُڇيو تو
نڙيءَ ۾ سُڏڪو، مون کي ڄڻ اٽڪي پيو
ٽڪرا ٿيل آهيان، جانب! جوڙي ڇڏ
ٻيهر ٻوڙي ڇڏِ، مون کي پنهنجي پيارَ ۾