هر لهرَ آهي مُقدس ويرَ ۾
عشقَ ٻوڙي آ ڇڏيو وچَ سيرَ ۾
تُون وئينءَ ڪاڏي الائي ۽ هتي
خُوابَ قيدي ٿي ويا تقديرَ ۾
ڪنهن جي دل ۾ جاءِ ڪائي جوڙجي
هي سڀ اَجايو محلَ جي تعميرَ ۾
”زندگي هن ديسَ تان صدقي ڪبي“
سڀُ چون ٿا اِئين رڳو تقريرَ ۾
مان ته توسان گَڏُ هيس، ڪاڏي ويس؟!
پاڻ کي ڳوليان پيو تصويرَ ۾
مون کي جي هُن سان مِلائي ٿي سگهي
مان ٽُٻي هڻندس کڻي تدبير ۾
ماتمي ڄڻ ويسُ آ، هر لفظَ جو
دردُ ڪيڏو آ سندس تحريرَ ۾
لوَڪَ ۾ ويٺو ورهائي محبتون
*درسُ هڪڙو ٿو رهي جهمپيرَ ۾
* رسول بخش درسُ