نينهن نچايو مينهن ۾
ڪي مسجد ڪي مندر، ڪي گرجا کي پرتا
سارا ئي رستا، وڃن ٿا محبوب ڏي
سچل! تُنهنجو فلسفو، هيڻن جي تقدير
ڳائن ٿا فقير، يڪتارن جي ڇانوَ ۾
هندو، مومن، باگڙي، ساڳئي سواري
هڪڙي ئي لاري، وڃي پيئي جهوڪَ ڏي
مسجد تان اُڏاري وڃي، ويٺو مندر تي
اُجري ڪبوتر کي، ڇا تون روڪي سگهندين
اڏي ڇڏ تون پنهنجي، اندر ۾ اجمير
رهي نه ڪوئي ميرُ، غير نه ڪوئي آدمي
جوڳيءَ کي جنون مان، نچائي ٿو نينهن
وسي پيو مينهن، سچلَ جي درگاهه تي
نڪي مسجد مونجهارو، نه گرجا منجهه گمانُ
ها، پر هي اِنسانُ، ڇو ٿو پوکي نفرتون