آهي مون سان شاعري
اندر ۾ هيءَ شاعري، مون سان آهي گڏُ
جڏهن به ڪيان سڏُ، لفظ اچن ٿا ڊوڙندا
منهنجو ڀُلجي بيت ڪو، تو وٽ اچي جي
تون بس انهيءَ کي، هڪڙو گل ڏجانءِ کڻي
مون کي نه ڏسي گهر ۾، موٽي وڃن ٿا
بيت هي پُڇن ٿا، ڪيڏانهن ويو سومرو؟!
توکي ڪڏهن ڀُلجي، منهنجي لڳي سِڪَ
منهنجي ڪائي هِڪَ، وائي تون جُهونگَارجان
مون کان بيت پُڇن پيا، ڇو ٿو سڏين تُون؟
ننڊون اسان جون، ڇوٿو ڦٽائين سومرا!؟
شام سان گڏ شاعري، مون ڏي اَڄُ آئي
ڪاڳر تي وائي، ڇڏي هُوءَ هلي وئي
هڪڙي سٽ لکي هئي، هڪڙو سالُ اڳي
متان وقت لڳي، اُن کي شعر ٿيڻ ۾