ٻولي شاهه لطيف جي
جيجل آهي دُعا، تُنهنجي لوليءَ جي
سنڌي ٻوليءَ جي، چولي ميري نه ٿئي
جي ڌرتيءَ جو ٻارڙو، سنڌي نه پڙهندو
کڻي شاهه لطيف جو، رسالو ڏسندو
حيرت مان پُڇندو، ”پاپا! ڪهڙي ٻولي آ“
فلسفو لطيف جو، سنڌڙيءَ جهڙو نِج
رسالي مان سجُ، اُڀري ٿو تخليق جو
سنڌي ٻولي ڪين آ، تُنهنجي گهر ۾ جي
جيئڻ اجايو تُنهنجو، آهي ڌرتيءَ تي
توکي ڇا چئجي، ڏوهاري احساس جا
جلسن ۾ ٻوليءَ جو، کڻي تون اشتهارُ
ڪرين ٿو ڌرتيءَ سان، پيار جو اظهار
پر هي تُنهنجو ٻار، سنڌي پڙهي ڪين ٿو
جهڙي جيجل سنڌڙي، تهڙي آ ٻولي
لطيف جي جهولي، خالي ٿيندي ڪينڪي