شاعري

نيروليءَ جو خوابُ

ادل سومرو سِنڌي ٻوليءَ جو اهو سرموڙ شاعِرُ آهي، جنهن پنهنجي مُنفرد اسلوبَ ۽ شاعراڻين صنفن توڙي موضوعن جي رنگارنگيءَ آڌار، سنڌي شاعريءَ جي هاڻوڪي اِتهاسَ ۾ پنهنجي الڳ، منفرد ۽ مٿاهين حيثيت ماڻي آهي. ادل سومري جي شاعري مُحبت جي نفيس احساسن سان به واسيل آهي ته مَنجھس، سنڌ جي تهذيبي ۽ ثقافتي وِرثي جا رنگَ به مُرڪن ٿا، ساڳي ئي وقت سماجي الميا، سُورَ ۽ ناسُورَ به ادل سومري جي شاعريءَ جو موضوع بَڻجي، سندس شاعريءَ کي اُوچو درجو بخشين ٿا. ادل سومرو پنهنجي شاعريءَ وسيلي پنهنجي پڙهندڙن سان هميشه جُڙيل رهيو آهي. هُو ڪنهن به موڙ تي ٿَڪو ناهي. سندس شاعريءَ جو هي نِڪور ۽ مَن موهيندڙ ڪِتابُ، انهيءَ ڳالهه جو ثبوت آهي.
  • 4.5/5.0
  • 2477
  • 833
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ادل سومرو
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book نيروليءَ جو خوابُ

آخري ڳوڙهو بچي، تُون رقص ڪر

آخري ڳوڙهو بچي، تُون رقص ڪر
دردُ مستيءَ ۾ اچي، تون رقص ڪر

سُونهن توکي ڀل ڇڏي ٽُڪرا ڪري
عشق ٽانڊن تي پچي، تون رقص ڪر

سالڪن جو ويس ڪارو ماتمي
سوڳَ ۾ روهڙي تپي، تون رقص ڪر

رهبري رندن جي چاهِين جي اگر
مئڪدو جنهن پل مچي، تون رقص ڪر

شاهَه توڙي شيخَ جي هيءَ شاعري
مينهن ٿي توتي وسي، تون رقص ڪر

روز ٿي ڪُوفي مان گُذري زندگي
تيرُ ڪو توتي کڄي، تُون رقص ڪر

هوءَ ڏسي توکان، لنوائي جي وڃي
اُن گهڙي توکي کپي، تون رقص ڪر

ساهَه تي ويساهُه ڪهڙو اي فقير!
ڪير قاتل کان بچي، تون رقص ڪر

پيرَ جي پٿرائجي تُنهنجا وڃن
بانسري تو ۾ وڄي، تون رقص ڪر

اَڄُ ته صوفي! تون زماني کي نچاءِ
ڀونءِ به توسان نچي، تون رقص ڪر

شاعري بيدل جي پيئي ڳائجي
روحَ ۾ تُنهنجي رچي، تون رقص ڪر

جاڳ سان ئي ٿي جلي هيءَ عاشقي
اک جي تُنهنجي لڳي، تُون رقص ڪر