شامَ جو يادون، مَهڪي تُلسي
مُنهنجي سامهون خالي ڪرسي
پيارَ ۾ ڪهڙيون يار اَنائون
مون هارايو تُنهنجي سرسي
ڪجھه تقريرون ساڳيون ڳالهيون
شاعر جي اَڄُ آهي ورسي
تُنهنجي گهرَ جي در تي پُهچي
منهنجا نيڻ پون ٿا ترسي
پڙهندي لفظ ويا ٿي ڌُنڌلا
ڪاڳر تي پيا ڳوڙها برسي