شاعري

نيروليءَ جو خوابُ

ادل سومرو سِنڌي ٻوليءَ جو اهو سرموڙ شاعِرُ آهي، جنهن پنهنجي مُنفرد اسلوبَ ۽ شاعراڻين صنفن توڙي موضوعن جي رنگارنگيءَ آڌار، سنڌي شاعريءَ جي هاڻوڪي اِتهاسَ ۾ پنهنجي الڳ، منفرد ۽ مٿاهين حيثيت ماڻي آهي. ادل سومري جي شاعري مُحبت جي نفيس احساسن سان به واسيل آهي ته مَنجھس، سنڌ جي تهذيبي ۽ ثقافتي وِرثي جا رنگَ به مُرڪن ٿا، ساڳي ئي وقت سماجي الميا، سُورَ ۽ ناسُورَ به ادل سومري جي شاعريءَ جو موضوع بَڻجي، سندس شاعريءَ کي اُوچو درجو بخشين ٿا. ادل سومرو پنهنجي شاعريءَ وسيلي پنهنجي پڙهندڙن سان هميشه جُڙيل رهيو آهي. هُو ڪنهن به موڙ تي ٿَڪو ناهي. سندس شاعريءَ جو هي نِڪور ۽ مَن موهيندڙ ڪِتابُ، انهيءَ ڳالهه جو ثبوت آهي.
  • 4.5/5.0
  • 2477
  • 833
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ادل سومرو
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book نيروليءَ جو خوابُ

وچن جهولي لال جو

وچن جهولي لال جو

مرڻ جيئڻ ديس سان، ڪيڏانهن وڃين ٿو؟!
ڇا لاءِ ڀڃين ٿو، وچن جهولي لال سين؟!

نيرو ٿيندو آسمانُ، ويندا جُهڙَ لهي
جهيڙا، لُڙَ لهي، ويندا پنهنجي ديس تان

ڌرتي چاهي ٿي، بدحاليءَ کان آجپو
عزت ساڻ ڳڀو، ملي هر اِنسان کي

تُون ڇو ڇڏي سنڌ کي، وئين ايئن *ڀاڳيا
ساڳيون خوشيون پنهنجون، درد هيا ساڳيا
هاڻِ ته ها جاڳيا، پيڙهيل ماڻهو ديس جا



سنڌ سدائين آهه ڪيوَ، امن وارو سَڏُ
ظالمن سان گڏُ، خدا ڪيئن ٿو ٿي سگهي؟!

چوي ٿو هالارُ، آهي سنڌ صدين کان
ڪين جُهڪائي سگهندو، اُن کي ڪو هٿيارُ
دودي جو پڳدارُ، جيسين جاڳي ٿو پيو


* ايس جي ڀاڳيا