وچن جهولي لال جو
مرڻ جيئڻ ديس سان، ڪيڏانهن وڃين ٿو؟!
ڇا لاءِ ڀڃين ٿو، وچن جهولي لال سين؟!
نيرو ٿيندو آسمانُ، ويندا جُهڙَ لهي
جهيڙا، لُڙَ لهي، ويندا پنهنجي ديس تان
ڌرتي چاهي ٿي، بدحاليءَ کان آجپو
عزت ساڻ ڳڀو، ملي هر اِنسان کي
تُون ڇو ڇڏي سنڌ کي، وئين ايئن *ڀاڳيا
ساڳيون خوشيون پنهنجون، درد هيا ساڳيا
هاڻِ ته ها جاڳيا، پيڙهيل ماڻهو ديس جا
سنڌ سدائين آهه ڪيوَ، امن وارو سَڏُ
ظالمن سان گڏُ، خدا ڪيئن ٿو ٿي سگهي؟!
چوي ٿو هالارُ، آهي سنڌ صدين کان
ڪين جُهڪائي سگهندو، اُن کي ڪو هٿيارُ
دودي جو پڳدارُ، جيسين جاڳي ٿو پيو
* ايس جي ڀاڳيا