چنيسر جا چار ڏينهن
مون نه لکيو ڪڏهين، ڪنهن جو قصيدو
منهنجو عقيدو، ٻانهون آهي سنڌ جو
ڇا تو وساري مارئي، ٿاريلين جو نَڪُ
عمر کي اجرڪُ، ڇا لاءِ پيش ڪرين پيو؟
آهي پارائي درٻارين، چنيسر کي پڳَ
دودي وارا دڳَ، اُنهن کان وسري ويا!
ٿيندي رهندي ڇا اڃا، ڌرتيءَ تي ڌونڌاڙ
ڪيسين جيئندا جاڙَ، ڀونگر پنهنجي ڀونءِ تي
چنيسر جا چار ڏينهن، دودو لازوالُ
ماڻهو باڪمالُ، ٿئي ٿو ڪردار سان
آءٌ آهيان تُنهنجو، مٽي! مڱڻهارُ
منهنجو تو سان پيارُ، آهي مٿي اظهار کان
جبلَ جُهڪي ٿا وڃن، نٿو جُهڪي اِنسانُ
آهي جي ايمانُ، پنهنجن آدرشن ۾