مٺڻ جي ڪوٽ مان ڪُوزو
ورياسين جو ڀري سائين!
نٿي پنهنجي سَري سائين!
رُلي ٿو رُوح روهيءَ ۾
فقيري ٿي ٻري سائين!
نٿي پنهنجي سَري سائين!
ٻُڌل ڪافي فريدڻ جي
ذهن تي ٿي تري سائين!
نٿي پنهنجي سَري سائين!
اندر ۾ عشق ئي سجدو
پرينءَ کي ٿو ڪري سائين!
نٿي پنهنجي سَري سائين!
هڻو ڀلُ تهمتون، ليڪن
ڪيو ڇو ٿا پري سائين!؟
نٿي پنهنجي سَري سائين!