اکين ۾ رُڃَ جو رستو
هزارين ڏينهن ويا گُذري
اڃان تائين اُتي آهيان.
ڪنارو درد جو ساڳيو
هجر جي آهي حيراني
سنڌوءَ ۾ ڪي ٻُڏا سڏڪا
اکين ۾ رڃ جو رستو
ٻه ٽي ڳوڙها ته ڪي ترندا.
اڪيلي ناوَ بيٺي آ
وڃڻ وارا ڪڏهن ورندا
اندر ۾ آ وري جاڳيو
اهوئي آسرو ساڳيو.
اياڻو ڪيترو آهيان
پکين کان مان پڇان ويٺو
وڻن تي مان لکان ويٺو
پاڻيءَ تي عڪس آهيان مان
وساريل شخص آهيان مان .
اوهان کان ئي ويس وسري
هزارين ڏينهن ويا گذري.