تلوارون تاريخ جون
ٿو سنگهر پارائي، تاتاري تاريخ کي
اکر اورنگزيب جو، دارا مارائي
سو ڪيئن هارائي، سرمد جنهن جي ساٿَ ۾؟
چوڌاري ترخان جون، چمڪيون تلوارون
ٿي وئي للڪارون، ڌرتي مُنهنجي ديسَ جي
اچي ڪڙڪيا اوچتو، ارغوني آزارَ
هر پاسي هٿيار، ڏيهين کي ڏاڙهي ويا
اکين ۾ ارغون جي، نهاريو آخوندَ
جنهن ۾ ڪائي بوند، هُئي ڪانه حياوَ جي
سمجهي ڪيئن ترخان، منهنجي ٻوليءَ کي
دل جي ڇوليءَ کي، روڪي ٿو تلوار سان
اُڇلايو آخوند هو، هر حڪم سرڪاري
سنڌيءَ ۾ جاري، رکيو هو تعليم کي
مڙهيو ويو سنڌ تي، زوريءَ هي زوالُ
اهڙو ڪو به مثالُ، ڪونهي ڪو تاريخ ۾