شاعري

نيروليءَ جو خوابُ

ادل سومرو سِنڌي ٻوليءَ جو اهو سرموڙ شاعِرُ آهي، جنهن پنهنجي مُنفرد اسلوبَ ۽ شاعراڻين صنفن توڙي موضوعن جي رنگارنگيءَ آڌار، سنڌي شاعريءَ جي هاڻوڪي اِتهاسَ ۾ پنهنجي الڳ، منفرد ۽ مٿاهين حيثيت ماڻي آهي. ادل سومري جي شاعري مُحبت جي نفيس احساسن سان به واسيل آهي ته مَنجھس، سنڌ جي تهذيبي ۽ ثقافتي وِرثي جا رنگَ به مُرڪن ٿا، ساڳي ئي وقت سماجي الميا، سُورَ ۽ ناسُورَ به ادل سومري جي شاعريءَ جو موضوع بَڻجي، سندس شاعريءَ کي اُوچو درجو بخشين ٿا. ادل سومرو پنهنجي شاعريءَ وسيلي پنهنجي پڙهندڙن سان هميشه جُڙيل رهيو آهي. هُو ڪنهن به موڙ تي ٿَڪو ناهي. سندس شاعريءَ جو هي نِڪور ۽ مَن موهيندڙ ڪِتابُ، انهيءَ ڳالهه جو ثبوت آهي.
  • 4.5/5.0
  • 2525
  • 837
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ادل سومرو
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book نيروليءَ جو خوابُ

ڪتابن کان ٻاهر به روشني آهي

ڪتابن کان ٻاهر به روشني آهي

دانشور!
فهم ۽ اِدراڪ جا حوالا ڏيئي
منجهيل سُٽ جهڙن لفظن سان
پنهنجي ذات جي چوڌاري
خود پسنديءَ جا دائرا نه بڻاءِ
انا جي جهانَ کان
ٻاهر به زندگي آهي.
چهري تي ويراني ۽ خاموشي
مفڪريءَ جي علامت ناهي
چيلن توکي غلط ٻڌايو آهي ته
شهر ۾ دانائيءَ جا دروازا
فقط توتي ئي کُلندا آهن.
دانشور!
ڪڏهن ڀُلجي
عشق تنهنجي گهرَ جو
دروازو اچي کڙڪائي
ته اُن جي آجيان ضرور ڪجانءِ.
پنهنجي سوچ جي
سُوڙهين گهٽين مان ٻاهر نڪري
کليل فضا ۾ آءُ
ڪڏهن دل جو چوڻ به وٺُ
ڪنهن جو انتظار ڪر
وهندڙ نديءَ
گهاٽن وڻن ۽ پکين کي ڏِسُ
هوا ڇا ٿي چئي،
اُهو ٻڌڻ جي ڪوشش ڪر
ڪتابن کان ٻاهر به روشني آهي
دانشور!