شاعري

نيروليءَ جو خوابُ

ادل سومرو سِنڌي ٻوليءَ جو اهو سرموڙ شاعِرُ آهي، جنهن پنهنجي مُنفرد اسلوبَ ۽ شاعراڻين صنفن توڙي موضوعن جي رنگارنگيءَ آڌار، سنڌي شاعريءَ جي هاڻوڪي اِتهاسَ ۾ پنهنجي الڳ، منفرد ۽ مٿاهين حيثيت ماڻي آهي. ادل سومري جي شاعري مُحبت جي نفيس احساسن سان به واسيل آهي ته مَنجھس، سنڌ جي تهذيبي ۽ ثقافتي وِرثي جا رنگَ به مُرڪن ٿا، ساڳي ئي وقت سماجي الميا، سُورَ ۽ ناسُورَ به ادل سومري جي شاعريءَ جو موضوع بَڻجي، سندس شاعريءَ کي اُوچو درجو بخشين ٿا. ادل سومرو پنهنجي شاعريءَ وسيلي پنهنجي پڙهندڙن سان هميشه جُڙيل رهيو آهي. هُو ڪنهن به موڙ تي ٿَڪو ناهي. سندس شاعريءَ جو هي نِڪور ۽ مَن موهيندڙ ڪِتابُ، انهيءَ ڳالهه جو ثبوت آهي.
  • 4.5/5.0
  • 2477
  • 833
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ادل سومرو
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book نيروليءَ جو خوابُ

دردُ مُنهنجو ڪو به ڄاڻي ڪين ٿو

دردُ مُنهنجو ڪو به ڄاڻي ڪين ٿو
تو سِوا ڪو ئي سُڃاڻي ڪين ٿو

مان ٽپاليءَ کان پُڇان ٿو روز، پر
خط ڪو مون ڏي اُماڻي ڪين ٿو

هر خوشيءَ مان ٿا حصو پنهنجو گُهرن
درد منهنجا ڪو به ڇاڻي ڪين ٿو

عاشقيءَ جي ڳالهِه هرڪو ٿو ڪري
پيار کي سڀڪو ته ماڻي ڪين ٿو

روحَ ۾ جنهن سان ڊُڪي ڪائي خوشي
ڪو خبر ڪوڙي به آڻي ڪين ٿو

وقت گُهرندا ها ملڻ جو، ڪيترا
ڪو اچي مون ڏي ته هاڻي ڪين ٿو