وقت ڏيئي هُو ته آيو ڪونه هو
پر اُتي ترسڻ اجايو ڪونه هو
هر خوشي هئي اوپري تو وانگيان
ڏُک مگر ڪوئي پرايو ڪونه هو
جتِ نظر آئي اُتي تعظيم ڪئي
سُونهن کان هرگز لنوايو ڪونه هو
ڪيتري هئي ميڙ ۾ تذليلَ ٿي
هُن چيو: ”توکي سڏايو ڪونه هو“
سينڌ، سُرمو هو سجاول ۾ گهڻو
پر اکين ۾ ڪو سمايو ڪونه هو
ڪئسٽون، ڪجھه شعر ۽ ٿورا ڪتاب
ٻيو ته مون گهر ۾ بَچايو ڪونه هو
ذلتن ۾ زندگي گذري وئي
سنڌ! پر توکي لڄايو ڪونه هو
نانءَ تُنهنجي سان رهيو منسوب ئي
سومري ٻئي جو سڏايو ڪونه هو