رستن کان تنهنجو پُڇيو
هڪڙو پلُ وصالَ جو، صديون جُدائي
ساڌوءَ سمجهائي، هڪڙي سٽ ۾ عاشقي
عاشقيءَ ۾ اوسيئڙو، آهي ڄڻ پوڄا
وڇوڙو، ڳوڙها، دل کي ڌوئي ٿا ڇڏنِ
سڀڪجھه ڄاڻي ٿي پئي، منهنجي باري ۾
ڪِرندڙ تاري ۾، ڪهڙي رهندي روشني
سانڍي رکيو مون هُيو، ڊائريءَ ۾ سڏڪو
جڏهن به پڙهيو ڪو، شعر تُنهنجي باري ۾
موٽي آءُ تون پدمڻي!، مون ڏي ٻيهر تون
ڀوڳيون آهن مون، تنهائيءَ جون اذيتون
رستن کان تُنهنجو پڇيو، ڪنهن نه ڏس ڏنو
ڇالاءِ تو ڇنو، ناتو ٿوريءَ ڳالهه تي
پاڻ ملنداسين ڪٿي، هي هيڏي خُدائي
جاڳيل جُدائي، آهي ننڊ وصال کي