شاعري

نيروليءَ جو خوابُ

ادل سومرو سِنڌي ٻوليءَ جو اهو سرموڙ شاعِرُ آهي، جنهن پنهنجي مُنفرد اسلوبَ ۽ شاعراڻين صنفن توڙي موضوعن جي رنگارنگيءَ آڌار، سنڌي شاعريءَ جي هاڻوڪي اِتهاسَ ۾ پنهنجي الڳ، منفرد ۽ مٿاهين حيثيت ماڻي آهي. ادل سومري جي شاعري مُحبت جي نفيس احساسن سان به واسيل آهي ته مَنجھس، سنڌ جي تهذيبي ۽ ثقافتي وِرثي جا رنگَ به مُرڪن ٿا، ساڳي ئي وقت سماجي الميا، سُورَ ۽ ناسُورَ به ادل سومري جي شاعريءَ جو موضوع بَڻجي، سندس شاعريءَ کي اُوچو درجو بخشين ٿا. ادل سومرو پنهنجي شاعريءَ وسيلي پنهنجي پڙهندڙن سان هميشه جُڙيل رهيو آهي. هُو ڪنهن به موڙ تي ٿَڪو ناهي. سندس شاعريءَ جو هي نِڪور ۽ مَن موهيندڙ ڪِتابُ، انهيءَ ڳالهه جو ثبوت آهي.
  • 4.5/5.0
  • 2477
  • 833
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ادل سومرو
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book نيروليءَ جو خوابُ

رزق جو فلسفو

رزق جو فلسفو

پکيءَ کي پڃرو مليو، ماريءَ کي ماني
ڏئي ٿو حيراني، فلسفو هي رزق جو

ڦهليل هُجي پنهنجي، حوصلي جي حدَ
سُکن جي سرحد، پاڻ ئي ايندي ويجهڙي

رستي بيٺل اَڪُ، ٻانهون لوڏي ٿو پيو
ويو اُڪري قافلو، دردن وارو لڪُ
مسافر جو ٿڪُ، رهجي ويو ڇانوَ ۾

وهسڪي ولاتي، پنج ستارا هوٽلون
طبقاتي سماجَ ۾، موت به طبقاتي
غريب جو ڀاتي، مري ڪچي شرابَ ۾

ساڳيائي فنڪار، وري پُراڻيون راڳڻيون
جهومن ٿا ڀوتارَ، ڪنڌ لوڏيندي پنهنجا

هر ڪو پنهنجي رنگ ۾، دنيا آهِه عجيب
ذهني طور غريب، شالَ نه ٿئي ڪو آدمي