امر ڪهاڻي
سکر جيل جا بُرج ٿين ٿا
کيس ڏسي حيران
هي ڪهڙو آ انسان!؟
معافي نامي جي ڪاغذ کي
هُن جي آڏو دان جيان
اُڇلي ٿو انگريزُ
پر، هُو ڦاهيءَ جي ڦندي کي چُمندي
ڳائي ٿو ڪو گيتُ.
آزاديءَ جو گيت ٻڌي سو
ساڌ ٻيلي مان پکي اُڏاڻا
ساڌوءَ ڇرڪ ڀريو.
سنڌوءَ جي لهرن تي ڦهلي لاک رتي لالاڻ
جاڳرتا ـــ سُرهاڻ.
ڌرتيءَ جي اتهاس ۾ لکجي
ويئي امر ڪهاڻي
هيمون ڪالاڻي.