شاعري

نيروليءَ جو خوابُ

ادل سومرو سِنڌي ٻوليءَ جو اهو سرموڙ شاعِرُ آهي، جنهن پنهنجي مُنفرد اسلوبَ ۽ شاعراڻين صنفن توڙي موضوعن جي رنگارنگيءَ آڌار، سنڌي شاعريءَ جي هاڻوڪي اِتهاسَ ۾ پنهنجي الڳ، منفرد ۽ مٿاهين حيثيت ماڻي آهي. ادل سومري جي شاعري مُحبت جي نفيس احساسن سان به واسيل آهي ته مَنجھس، سنڌ جي تهذيبي ۽ ثقافتي وِرثي جا رنگَ به مُرڪن ٿا، ساڳي ئي وقت سماجي الميا، سُورَ ۽ ناسُورَ به ادل سومري جي شاعريءَ جو موضوع بَڻجي، سندس شاعريءَ کي اُوچو درجو بخشين ٿا. ادل سومرو پنهنجي شاعريءَ وسيلي پنهنجي پڙهندڙن سان هميشه جُڙيل رهيو آهي. هُو ڪنهن به موڙ تي ٿَڪو ناهي. سندس شاعريءَ جو هي نِڪور ۽ مَن موهيندڙ ڪِتابُ، انهيءَ ڳالهه جو ثبوت آهي.
  • 4.5/5.0
  • 2477
  • 833
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ادل سومرو
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book نيروليءَ جو خوابُ

هر مقبرو قابلِ تعظيم ناهي هوندو

هر مقبرو قابلِ تعظيم ناهي هوندو

ڪوئي به ماڻهو
مُجاور ٿي سگهي ٿو.
مُجاور ٿيڻ لاءِ،
ڪنهن به ميمبر يا وزير جي
سفارش جي ضرورت ناهي
هڪ قبر کپي
۽ اُنهيءَ جو ڪوبه نالو
رکي سگهجي ٿو.
مُجاور جي ڳالهين سان ئي
قبر جو تقدس وڌندو آهي
ڪيترا ته سادا آهن
اسان جي ديس جا ماڻهو
جتي به مزار ڏِس ٿا
اُتي گُل رکن ٿا.
هر مقبرو قابلِ تعظيم ناهي هوندو.
پنهنجي دؤر جي جلادن جي قبرن تي
دُعا نه گهرُ تون بابا سائين!