شاعري

نيروليءَ جو خوابُ

ادل سومرو سِنڌي ٻوليءَ جو اهو سرموڙ شاعِرُ آهي، جنهن پنهنجي مُنفرد اسلوبَ ۽ شاعراڻين صنفن توڙي موضوعن جي رنگارنگيءَ آڌار، سنڌي شاعريءَ جي هاڻوڪي اِتهاسَ ۾ پنهنجي الڳ، منفرد ۽ مٿاهين حيثيت ماڻي آهي. ادل سومري جي شاعري مُحبت جي نفيس احساسن سان به واسيل آهي ته مَنجھس، سنڌ جي تهذيبي ۽ ثقافتي وِرثي جا رنگَ به مُرڪن ٿا، ساڳي ئي وقت سماجي الميا، سُورَ ۽ ناسُورَ به ادل سومري جي شاعريءَ جو موضوع بَڻجي، سندس شاعريءَ کي اُوچو درجو بخشين ٿا. ادل سومرو پنهنجي شاعريءَ وسيلي پنهنجي پڙهندڙن سان هميشه جُڙيل رهيو آهي. هُو ڪنهن به موڙ تي ٿَڪو ناهي. سندس شاعريءَ جو هي نِڪور ۽ مَن موهيندڙ ڪِتابُ، انهيءَ ڳالهه جو ثبوت آهي.
  • 4.5/5.0
  • 2477
  • 833
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ادل سومرو
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book نيروليءَ جو خوابُ

مون سورج ٿڪلَ کي ڏٺو آهي روئندي

مون سورج ٿڪلَ کي ڏٺو آهي روئندي
۽ سانجهيءَ مهلَ کي ڏٺو آهي روئندي

اکين جي ڪجلَ جون ڪهاڻيون به ڪيئي
مون ناريءَ ڊنلَ کي ڏٺو آهي روئندي

مون پنَ پنَ جي من ۾ به جهاتي آ پاتي
۽ ٽاريءَ ٽُٽلَ کي ڏٺو آهي روئندي

جڏهن ميڙَ ادبي تماشو ٿا بڻجن
تڏهن مون غزلَ کي ڏٺو آهي روئندي

مان ڪينجهر جا سُڏڪا ٻُڌان ٿو پيو ۽
گُلابي ڪنولَ کي ڏٺو آهي روئندي

سنڌوءَ مان جڏهن به اُڏامي آ واري
ڀٽائيءَ، سچلَ کي ڏٺو آهي روئندي

سدائين اُنهيءَ جا ٻُڌين ٽهڪ ٿو پيو
ڪڏهن تو ادلَ کي ڏٺو آهي روئندي؟