شاعري

نيروليءَ جو خوابُ

ادل سومرو سِنڌي ٻوليءَ جو اهو سرموڙ شاعِرُ آهي، جنهن پنهنجي مُنفرد اسلوبَ ۽ شاعراڻين صنفن توڙي موضوعن جي رنگارنگيءَ آڌار، سنڌي شاعريءَ جي هاڻوڪي اِتهاسَ ۾ پنهنجي الڳ، منفرد ۽ مٿاهين حيثيت ماڻي آهي. ادل سومري جي شاعري مُحبت جي نفيس احساسن سان به واسيل آهي ته مَنجھس، سنڌ جي تهذيبي ۽ ثقافتي وِرثي جا رنگَ به مُرڪن ٿا، ساڳي ئي وقت سماجي الميا، سُورَ ۽ ناسُورَ به ادل سومري جي شاعريءَ جو موضوع بَڻجي، سندس شاعريءَ کي اُوچو درجو بخشين ٿا. ادل سومرو پنهنجي شاعريءَ وسيلي پنهنجي پڙهندڙن سان هميشه جُڙيل رهيو آهي. هُو ڪنهن به موڙ تي ٿَڪو ناهي. سندس شاعريءَ جو هي نِڪور ۽ مَن موهيندڙ ڪِتابُ، انهيءَ ڳالهه جو ثبوت آهي.
  • 4.5/5.0
  • 2477
  • 833
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ادل سومرو
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book نيروليءَ جو خوابُ

هڪ شاعر جو گهر

هڪ شاعر جو گهر

ميرواهَه جي ڀرسان آهي
هڪ شاعر جو گهَرُ
گهر به آخر ڊهي وڃن ٿا.
ميرواهَه جي ڀرسان آهن
ڪيئي اوچا وڻَ
وڻ به آخر ڪري پون ٿا.
پر، جنهن جوڙيا دلين جي اندر
پنهنجي پيارَ جا گهرَ
سي گهر ڪڏهن به ڊهي نه سگهندا.
تخليقن جا اُوچا هِي وڻ
طوفانن کان ڪونه ڊڄن ٿا
جھومن ٿا پيا وڻ اُهيئي
ڪڏهن به ڪِرندا ڪونه
ڀلي زمانو نفرت سانڍي
حيلا هلائي ڇونه.