تماشو دردُ ٿو بڻجي
اهوئي ديس آ پنهنجو
سدائين خوف هرڻين کي
هتي آ راڄ بگهڙن جو.
سرن تان چادرون ڇڪجن
گهٽِين ۾ عزتون ڌڪجن
ٽڪن تي فيصلا پڙهجن
ڪٿائون ڪيتريون لکجن
اِهوئي ديس آ پنهنجو.
ننگن تي تُهمتون ساڳيون
اُهي ئي ڏاڍ جا جرڳا
رُلن پيرن ۾ ٿيون پوتيون
سدائين ڌُوڙ ٿيا پٽڪا
روشن سَڀُ ڪورٽون، ٿاڻا
انڌيرن ۾ ٻُڏا ڀاڳيا
اهوئي ديس آ پنهنجو.
تماشو درد ٿو بڻجي
خبر اخبار ۾ ڇپجي
اِهو انياءُ ڇا چئجي؟
هُنن جا ڪوٽ هِن ڪارا
جتي سڀُ رُوحَ ٿيا قيدي
هِنن جا ڪوٽَ ڏس ڪارا
ڇڏنِ ٿا سوچ کي وڪڻي.
اِهو ئي ديس آ پنهنجو
اسان کي پوءِ به پيارو آ.