شاعري

نيروليءَ جو خوابُ

ادل سومرو سِنڌي ٻوليءَ جو اهو سرموڙ شاعِرُ آهي، جنهن پنهنجي مُنفرد اسلوبَ ۽ شاعراڻين صنفن توڙي موضوعن جي رنگارنگيءَ آڌار، سنڌي شاعريءَ جي هاڻوڪي اِتهاسَ ۾ پنهنجي الڳ، منفرد ۽ مٿاهين حيثيت ماڻي آهي. ادل سومري جي شاعري مُحبت جي نفيس احساسن سان به واسيل آهي ته مَنجھس، سنڌ جي تهذيبي ۽ ثقافتي وِرثي جا رنگَ به مُرڪن ٿا، ساڳي ئي وقت سماجي الميا، سُورَ ۽ ناسُورَ به ادل سومري جي شاعريءَ جو موضوع بَڻجي، سندس شاعريءَ کي اُوچو درجو بخشين ٿا. ادل سومرو پنهنجي شاعريءَ وسيلي پنهنجي پڙهندڙن سان هميشه جُڙيل رهيو آهي. هُو ڪنهن به موڙ تي ٿَڪو ناهي. سندس شاعريءَ جو هي نِڪور ۽ مَن موهيندڙ ڪِتابُ، انهيءَ ڳالهه جو ثبوت آهي.
  • 4.5/5.0
  • 2477
  • 833
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ادل سومرو
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book نيروليءَ جو خوابُ

ٻه ٽي پيار جا تُون اکر هي کڻي وَڃُ

ٻه ٽي پيار جا تُون اکر هي کڻي وَڃُ
”اڃان ٿو جيئان مان“ خبر هي کڻي وڃُ

اِهو عشق طوفان آهي ڪو بحري
اکين ۾ سمائي لهر هي کڻي وَڃُ

اسان ڪين پالي ڪڏهن دشمني آ
هتي گُل رکي تون خنجر هي کڻي وَڃُ

مٺيءَ ٿو وڃين پيو ٿرين لاءِ منهنجا
تحفي طور ٿورا ڪڪر هي کڻي وَڃُ

ڪيو معاف توکي اسان او زمانا!
اسان کي هنيا تو پٿر هي کڻي وَڃُ