شاعري

نيروليءَ جو خوابُ

ادل سومرو سِنڌي ٻوليءَ جو اهو سرموڙ شاعِرُ آهي، جنهن پنهنجي مُنفرد اسلوبَ ۽ شاعراڻين صنفن توڙي موضوعن جي رنگارنگيءَ آڌار، سنڌي شاعريءَ جي هاڻوڪي اِتهاسَ ۾ پنهنجي الڳ، منفرد ۽ مٿاهين حيثيت ماڻي آهي. ادل سومري جي شاعري مُحبت جي نفيس احساسن سان به واسيل آهي ته مَنجھس، سنڌ جي تهذيبي ۽ ثقافتي وِرثي جا رنگَ به مُرڪن ٿا، ساڳي ئي وقت سماجي الميا، سُورَ ۽ ناسُورَ به ادل سومري جي شاعريءَ جو موضوع بَڻجي، سندس شاعريءَ کي اُوچو درجو بخشين ٿا. ادل سومرو پنهنجي شاعريءَ وسيلي پنهنجي پڙهندڙن سان هميشه جُڙيل رهيو آهي. هُو ڪنهن به موڙ تي ٿَڪو ناهي. سندس شاعريءَ جو هي نِڪور ۽ مَن موهيندڙ ڪِتابُ، انهيءَ ڳالهه جو ثبوت آهي.
  • 4.5/5.0
  • 2477
  • 833
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ادل سومرو
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book نيروليءَ جو خوابُ

ڇو مسافر کي ٿي رولين رُڃَ ۾ ؟!

ڇو مسافر کي ٿي رولين رُڃَ ۾ ؟!

سُونهن جو سانوڻ سدائين ڪين آ
جي انهيءَ اسرار کي سمجهي سگهين
پيار کان انڪار جو سوچين نه تُون.
لوڪ جي ڳالهين کي ڇاهي ڀل چون
چنڊ کي وهنجار نيريءَ ڍنڍَ ۾
منڊَ ۾ ويڙهيو پيو سنسار آ
بس اِهو ئي پيار آ جو راهَه ۾
ساهَه ۾ اٽڪي پيو ڪو نانءُ آ
هانءُ آ جو ڄڻ هٿن مان ٿو وڃي
تو چيو: ”توکي سڃاڻان ڪين ٿي“.
عاشقي ڄڻ موڪلائي وئي هلي
ڄڻ جلي وئي زندگيءَ جي ڊائري
شاعري توکانسوا، ڪهڙي ڪجي؟!
لفظ ٿيا سَڀُ اوپرا ۽ اجنبي
پيار جي تُون ڇانوَ ڇا لئه ٿي کسين؟!
ڇو مسافر کي ٿي رولين رُڃَ ۾؟!
اُڃَ ۾ پنهنجن اکين مان تُون پيار
ٻيهر جيئارِ.