شاعري

نيروليءَ جو خوابُ

ادل سومرو سِنڌي ٻوليءَ جو اهو سرموڙ شاعِرُ آهي، جنهن پنهنجي مُنفرد اسلوبَ ۽ شاعراڻين صنفن توڙي موضوعن جي رنگارنگيءَ آڌار، سنڌي شاعريءَ جي هاڻوڪي اِتهاسَ ۾ پنهنجي الڳ، منفرد ۽ مٿاهين حيثيت ماڻي آهي. ادل سومري جي شاعري مُحبت جي نفيس احساسن سان به واسيل آهي ته مَنجھس، سنڌ جي تهذيبي ۽ ثقافتي وِرثي جا رنگَ به مُرڪن ٿا، ساڳي ئي وقت سماجي الميا، سُورَ ۽ ناسُورَ به ادل سومري جي شاعريءَ جو موضوع بَڻجي، سندس شاعريءَ کي اُوچو درجو بخشين ٿا. ادل سومرو پنهنجي شاعريءَ وسيلي پنهنجي پڙهندڙن سان هميشه جُڙيل رهيو آهي. هُو ڪنهن به موڙ تي ٿَڪو ناهي. سندس شاعريءَ جو هي نِڪور ۽ مَن موهيندڙ ڪِتابُ، انهيءَ ڳالهه جو ثبوت آهي.
  • 4.5/5.0
  • 2477
  • 833
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ادل سومرو
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book نيروليءَ جو خوابُ

محقق عشق ناهي ڪندو

محقق عشق ناهي ڪندو

محقق عشق جي ٻولي نٿو سمجهي
هُو فقط ٻوليءَ بابت تحقيق ڪندو آهي.
هُن کي اِنهيءَ ڳالهه سان
ڪا به دلچسپي ناهي ته
سسئي،
پنهون جي ڳولا ۾ اڪيلي ڇو وئي
۽ مومل، خودڪشي ڇو ڪئي؟
هو فقط اِها تحقيق ڪندو آهي ته
سسئي پنهونءَ جي تربت ڪٿي آهي؟
۽ مومل جو ڪاڪ محل
هينئر ڪهڙي حالت ۾ آهي؟
محقق، انارڪليءَ جي دل جو درد به
محسوس نٿو ڪري
هُو فقط اِهو ڄاڻڻ چاهي ٿو ته
هن کي ديوار ۾ لِنبيو ويو هو
يا هُوءَ اُتان بچي نڪري وئي هئي؟
محقق کي
زيب النساءِ مخفيءَ
جي محبوب سان به
ڪا دلچسپي ناهي.
هن جو مسئلو اهو آهي ته
ٽيهه هزاري باغَ منجھان
زيب النساءِ مخفيءَ جو مقبرو
ڪيئن غائب ٿي ويو؟
محقق، شڪ ڪندو آهي
۽ هر معاملي ۾ تحقيق ڪندو آهي.
تنهنڪري هُو
عشق ناهي ڪندو.
ڇو ته عشق ۾
شڪ جي ڪا به گنجائش نه هوندي آهي.