شاعري

نيروليءَ جو خوابُ

ادل سومرو سِنڌي ٻوليءَ جو اهو سرموڙ شاعِرُ آهي، جنهن پنهنجي مُنفرد اسلوبَ ۽ شاعراڻين صنفن توڙي موضوعن جي رنگارنگيءَ آڌار، سنڌي شاعريءَ جي هاڻوڪي اِتهاسَ ۾ پنهنجي الڳ، منفرد ۽ مٿاهين حيثيت ماڻي آهي. ادل سومري جي شاعري مُحبت جي نفيس احساسن سان به واسيل آهي ته مَنجھس، سنڌ جي تهذيبي ۽ ثقافتي وِرثي جا رنگَ به مُرڪن ٿا، ساڳي ئي وقت سماجي الميا، سُورَ ۽ ناسُورَ به ادل سومري جي شاعريءَ جو موضوع بَڻجي، سندس شاعريءَ کي اُوچو درجو بخشين ٿا. ادل سومرو پنهنجي شاعريءَ وسيلي پنهنجي پڙهندڙن سان هميشه جُڙيل رهيو آهي. هُو ڪنهن به موڙ تي ٿَڪو ناهي. سندس شاعريءَ جو هي نِڪور ۽ مَن موهيندڙ ڪِتابُ، انهيءَ ڳالهه جو ثبوت آهي.
  • 4.5/5.0
  • 2477
  • 833
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ادل سومرو
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book نيروليءَ جو خوابُ

عشق ئي آهي آجپو

عشق ئي آهي آجپو

مينديءَ رتا هٿڙا، ڳچيءَ ۾ ڳانيون
جوڀن جوانيون، ميلي جهڙا ڏينهڙا

آهين ڪهڙي پارَ جي، او ڏسِ ڪامڻي!
ڪهڙي ڳالهه وڻي، توکي مُنهنجي ديسَ جي؟

مون ڦيرايون آڱريون، تُنهنجن وارن ۾
جاڳَ ستارن ۾، ننڊ نه آئي چنڊ کي

توکي ڏيندو ڊپ کان، عشق ئي آجپو
ڇو ٿي ڇرڪين پو، اُنهيءَ ڏي اچڻ کان؟

عاشقيءَ جا هُو کڻي، نِڪتا ها جهنڊا
رستي ۾ ڪنڊا، لوڪَ پٿاريا اُنهن جي

پُڇي معنيٰ عشق جي، مون کان هُن اچي
گُونگو ٿي سچي، ڏسندو رهيس هُن کي

آهي عشق اتاولو، سدائين بيچين
اردن يا اسپين، هرهنڌ اوسيئڙي ۾