عاشقي ٿڪجي نٿي
وهنجاري ٿي وڻن کي، هو چانڊوڪي جيئن
منهنجو اندرُ تيئن، عشق اچي اُجرو ڪيو
مون کان پُڇيو زندگيءَ، ڇاهي عاشقي
”در تي دل رکي، ڏِسجي راهَه پرينءَ جي“
هَنئين دل تي اوچتو، اچي عشقَ ڌمالَ
ڏينهن، مهينا، سالَ، ويون تاريخون وسري
عاشقيءَ جي وارثي، هرڪو ڪري ٿو
ڪوڪو ٻري ٿو، اچي اِنهيءَ واٽَ تي
عشق بنا هِي آدمي، ڪاڳر تي ليڪا
ڀڳلَ رانديڪا، ٻارَ نه اچن ويجهڙا
آهي سدائين پنڌ ۾، سورجَ جي سامهون
لڦون پيرن جون، عشق ڳڻي ئي ڪين ٿو