سفرناما

اخوت جو سفر

هن ڪتاب جي شروعات هارورڊ يونيورسٽيءَ جي هڪ سفر سان ٿئي ٿي. آمريڪا جو هي سفرنامو اصل ۾ اخوت جو ئي سفر آهي. يارهن سالن تي ٻڌل، اخوت جي شروعات، اُن جو فلسفو، اصول، طريقي ڪار، ان جا گُڻ ۽ اوڳُڻ، امڪانن جا نوان اُفق، ائين کڻي چئجي ته اهو سفر در سفر آهي. هڪ اهم سفر، جيڪو هلندي گهمندي ٿيو ۽ ٻيو اهو سفر جيڪو خيالن ۾ ٿيو.
Title Cover of book اخوت جو سفر

1.2 سفر جي شروعات مانچسٽر کان نيويارڪ

22 مارچ 2012ع روانگي جو ڏينهن هو، اهو ڪهڙو سفر آهي، جنهن کان پهرين ڪو ڏکيو موڙ نه اچي. مونکي، ڪيترين ئي رڪاوٽن کي منهن ڏيڻو پيو، ويزا، ٽڪيٽ، پروگرام جو تفصيل، رهائش، سامان جي ٻڌڇوڙ، آمريڪا جي اندر مختلف شهرن جي وچ ۾ سفر هڪ ٻيو مرحلو هو ۽ پوءِ انهن سڀني همراهن سان لڳاتار رابطو، جن هن سفر جي دعوت ڏني هئي ۽ پنهنجي دل کولي ڀليڪار ڪئي. پر قدرت سدائين جيان مهربان هئي، رڪاوٽون پاڻمرادو هٽنديون ويون، رستو سولو ٿيندو ويو، نيٺ مقرر تاريخ اچي سهڙي، الل وهاڻي ٽين بجي، لاهور ايئرپورٽ جا صبر سان سهڻ وارا مرحلا به ذهن ۾ هئا، پر اهي مرحلا ذوالفقار چوڌري حل ڪري ڇڏيا. پي.آءِ.اي جو پنهنجائپ وارو ماحول، هلڻ ڦرڻ، وٺ پڪڙ ۽ ايندڙ ٻاويهه ڪلاڪ سفر جا هئا. ستن سمنڊن جو سفر رڳو ٻاويهن ڪلاڪن ۾، پهريون ڊاٻو مانچسٽر ۽ ايندڙ نيويارڪ هو. جهاز ۾ ويٺل لڳ ڀڳ سڀ مسافر پاڪستاني هئا. ٻار، ٻڍا، جوان ۽ زائفائون. انهن مان گهڻائي جو وطن هاڻ يا ته برطانيا هو يا وري آمريڪا. پاڪستان هاڻ سندن وطن نه رهيو هو. ڪجهه حاصل ڪرڻ جي لاءِ ڪجهه ڇڏڻو به پوي ٿو. ڪولمبس جيڪڏهن پراڻي دنيا نه ڇڏي ها ته نئين دنيا ڪيئن ڳولهي لهي ها. فضائي عملي جي ڦڙتي ساراهه جوڳي هئي، جيڪي انهن سڀني جي سڏ ۾ سڏ ڏيئي رهيا هئا. جهاز جيئن ئي هوائن جي آڌار اڏاڻون ته آئون هڪ وک پوئتي هٽيس ۽ ماضيءَ ۾ گم ٿيڻ لڳس، ماضي جيڪو ماءُ جي هنج جيان سدائين پنهنجي هنج ۾ وٺي ٿو لائي. اخوت جي ساروڻين جو ڄڻ ميلو مچي ويو. وقت اسان کي اڳتي وٺي پي ويو ۽ ساروڻيون پويان- آسپاس ويٺل هيترن سارن ماڻهن کي وساري پنهنجو پاڻ ۾ گم ٿيڻ به هڪ سرشاري آهي. ان سرشاري جو نانءُ ”اخوت“ آهي.